’என்ன சார், ராஜீவ் மேனனோட நீங்க ஆரம்பிச்ச எம்.எஸ் படம் நின்னு போயிருக்காமே’ என்று கேள்வியோடு என் கடைவாய்ப் பல் பிடுங்கப்பட்டது. பல் டாக்டர் என் எழுத்தை ஓரளவு படிப்பவர், பார்ப்பவர்.
நாடகத்துக்குப் போயிட்டு இருக்கேன். அடுத்த நாவல் ரெண்டு மாசம் முந்தி ரிலீஸ்…நெக்ஸ்ட் எழுத ஆரம்
லோக்கல் அனஸ்தீசியா கொடுக்கப்பட்ட ஈறும் உதடும் பேச ஒத்துழைக்க மறுக்கின்றன. இரண்டு நாள் தொடர்ந்த பிளட் பிரஷர் தொல்லைக்கு இது எவ்வளவோ தேவலை.
எந்தப் பிணியும் இல்லாத உடலும், எந்தக் கவலையே இல்லாத மனமும் வர என்ன செய்ய வேணும்? இன்னொரு நாவல் எழுதலாமா?
உடையவர் (ஸ்ரீ ராமானுஜர்) நூற்று இருபது வயது ஆரோக்கியமாகப் பெருவாழ்வு வாழ்ந்து திருநாடு புகுந்ததாகச் சொல்வார்கள். அதில் பாதி ஆகி விட்டது. அவர் சாதனையில் நூற்றில் பத்து சதவிகிதம் செய்து முடித்தால் கூட ‘புகுவார் அவர் பின்புகுவீர்’ என்று ஏகத் தயார்தான்.
————————————————————–
I experience a strange deja vu on looking at this excellent picture (your masterpiece, I would say). Have I not written sometime somewhere about the elegance, symmetry and magnificence of the perfect moment at Kurukshetra captured here like what Cartier-Bresson did in his black and white photographs?
The horse standing on its hind legs and the way Krishna turns around holding the reins create the sense of the chariot (and the moment) fleeting away which you have made zero time-based with your deft strokes.
Like Jorge Luis Borges’ short story ‘The secret miracle’ wherein the protagonist completes a voluminous novel in his mind in a moment when facing the volley of bullets from a firing squad, Krishna would have enlightened Arjuna with the quintessence Bagavat Geetha at this particular moment.
Vande Vasudevam.
——————————————————————————–
ப்ராஜக்ட் கூட்டன்பர்க் நூலகத் தளத்தில் ஒரு பெரிய வைரச் சுரங்கமே இருக்கிறது. அங்கே இருந்து தரவிறக்கி 1909-ல் வெளியான ‘Castes and tribes of South India’ புத்தகம் படிக்கத் தொடங்கி இருக்கிறேன். நான்கைந்து வால்யூம்கள். படித்து முடிக்க மாதக் கணக்கில் பிடிக்கலாம். பிடிப்பதால் தானே படிக்கிறோம்!
மூன்றாம் வால்யூமில் தேவதாசிகள் பற்றிப் படிக்கும்போது பழைய சமூக அமைப்பில் பாலியல் தொழிலாளர்களும் சிறந்த நடன, இசைக் கலைஞர்களுமான கணிகையர் எப்போது தாய்க்கிழவி ப்ரமோஷன் பெற்றார்கள் என்று புரிகிறது. கணிகையையும் தாய்க்கிழவியையும் இடைக்கால மற்றும் பதினேழு, பதினெட்டாம் நூற்றாண்டுத் தமிழ் இலக்கியம் ஸ்டீரியோடைப் செய்து திரும்பத் திரும்ப சித்தரித்துத் தள்ளியிருக்கிறது. முக்கியமாக, தாய்க் கிழவி…
When a dancing-woman becomes too old or diseased, and thus unable to perform her usual temple duties, she applies to the temple authorities for permission to remove her ear-pendants (todus). The ceremony takes place at the palace of the Mahārāja. At the appointed spot the officers concerned assemble, and the woman, seated on a wooden plank, proceeds to unhook the pendants, and places them, with a nuzzur (gift) of twelve fanams (coins), on the plank. Directly after this she turns about, and walks away without casting a second glance at the ear-ornaments which have been laid down. She becomes immediately a taikkizhavi or old mother, and is supposed to lead a life of retirement and resignation. By way of distinction, a Dāsi in active service is referred to as ātumpātram. Though the ear-ornaments are at once returned to her from the palace, the woman is never again permitted to put them on, but only to wear the pampadam, or antiquated ear-ornament of Tamil Sūdra women. Her temple wages undergo a slight reduction, consequent on her proved incapacity.
பிரபு சொல்கிறார் – Prabhuram Ramachandran The book is wonderful in the sense that it helps understand the last century Indian life. But the problem with the book is that it looks at Indian society from an catholic prism and does not consider that each society is unique.
நான் சொல்வது – Prabhu, the author extensively quotes Indian historians and anthropologists – Iyer after Iyer gets referred verbatim into lengths varying from a few lines to quite a few paragraphs. Evidently no catholicity there but interestingly, an ‘iyer’ way of thinking, it appears. Read the book please
—————————————————————————-
கிரேசி மோகன் தொலைபேசினார் – ‘ரமேஷ் எழுதியிருக்கான் படிச்சீங்களா?’. மாது பாலாஜியிடம் இருந்து அடுத்த அழைப்பு வரும் என்று ஏனோ தோன்றியது. கொஞ்சம் சீக்கிரமே வந்து படித்தேன். ஆல்பி வந்த வேளை ரமேஷ் நகைச்சுவையைப் பேச்சில் இருந்து எழுத்துக்கு ஊடகம் மாற்றும் முயற்சியில் உற்சாகமாக இருக்கிறார்.
நட்புக்கும் அன்புக்கும் மனம் திறந்த வேகமான பேச்சுக்கும் இன்னொரு பெயர் அப்பா ராமானுஜம் அலையஸ் ரமேஷ். ஸ்டேஸ் பேங்கில் மேலாளராக வேலை பார்த்தபோது செங்கல்பட்டு தாண்டி போஸ்டிங். ஆபீஸை ஏறக்கட்டி எப்படியோ ஐந்து மணிக்கு முடித்து அத்தனை தூரம் மோட்டார் சைக்கிளில் வந்தியத்தேவன் குதிரையேறி திருநாரணபுரம் ஏரிக்கரையில் போன மாதிரி பாய்ந்து வந்து, நாடக மேடையில் ஒரு ஷோ தவறாது ஆஜர் கொடுத்தவர் அவர். கிரேசி முதல் கிரேசி வரை புத்தகத்தை ஆரம்பித்ததில் இருந்து நல்ல நண்பர். (சீக்கிரம் புத்தகத்தை எழுதி முடித்து விடுகிறேன்.)
நண்பர் ரமேஷின் நிலையான வெற்றிக்கு வாழ்த்துகள்.
ஒரு வேண்டுகோள். பத்தி பிரித்து எழுதவும். அல்லது எழுதியதும் ஆல்பியைக் கீ போர்ட் முன்னால் அமர்த்தவும்.
============================
Seriously thinking about writing the next novel ‘Achchutham Kesavam’ in English first and then translating into Tamil. What has already been written needs to be translated into English first – a tedious chore indeed. I don’t know whether I am trying to find another excuse to delay writing.. I am yet to get the perfect rhythm for the work which I struck with ease for Arasur Vamsam and found after writing 10 chapters of ‘Viswaroopam’.. Krishna Krishna
—————————————————————
மோகன் மின்னஞ்சல்
crazy.mohan
5:11 PM (31 minutes ago)
to K.ramesh, me
T
—–அன்புள்ள நண்பா அப்பா ரமேஷா, “ஆல்பி” ஆர்டிகிள் அற்புதம்…பி,ஜி.வுட்டவுஸ் படிப்பது போலிருந்தது….அது சரி “ஆல்பிக்கு” நீ GOD-FATHER ஆ! இல்ல DOG-FATHER ஆ !….”vஆல்பி” குட்டி இல்லையா thats why I am kidding….பேர் வச்சாச்சு ,நக்ஷத்திரம் ,ஜாதகம் போட்டாச்சு…கல்யாணம் ,கார்த்திகை எப்போ!…என் வினாவை வெண்பாவாக வடித்துள்ளேன்….
“வாயில் புடவையை வாயில் புடவையாய்
மாயியின் மேல்விழுந்து மன்றாடும்-நாயால்பி
கட்டாயக் கல்யாணம் ,கொட்டாப்ளி உத்சவம்
எட்டுமாச சீமந்தம் என்று”!!!!!!கிரேசி மோகன்….
பி.கு -அடுத்த முறை அமரிக்கா போனால் எனது ஸ்டாண்டப் காமெடியில் “ஆஜியின் ஆல்பிக்கு “அங்கீகாரம் உண்டு….அந்த அளவுக்கு உன் நகைச்சுவை தமிழ் அபாரம்…தொடரட்டும் ஆல்பி மகாத்மியம்….—-
————————————-
கலீடாஸ்கோப்புக்கு தமிழ்லே என்ன? – கிரேசி கேட்கறார். ஆபீஸ் போய்ட்டு வந்துதான் சொல்லணும். அதுக்குள்ளே வேறே யாராவது சொன்னால் நன்றி
மலையாளத்தில் சித்திரகுழல். அதையே வைத்துக் கொள்ளலாமே!
—————————————————