From: eramurukan ramasami [mailto:eramurukan@gmail.com]
Sent: Thursday, January 21, 2010 9:53 AM
To: crazy M; SURA, Keshav
Subject: Ram with Shiva Dhanusu – Ravi Verma painting
Dear friends
You might have savoured this painting. (encl – Ravi Verma painting of Sita Swayamvaram)
Could someone clarify
From: eramurukan ramasami [mailto:eramurukan@gmail.com]
Sent: Thursday, January 21, 2010 9:53 AM
To: crazy M; SURA, Keshav
On Sat, Jan 23, 2010 at 6:32 PM, <Su.Ra> wrote:
வணக்கம்,வாழியநலம்!
சிந்திக்க வைத்த இரண்டு கடிதங்கள்!
ஓவியங்களைப் பற்றிய ஆழ்ந்த புலமையோ, பாண்டித்யமோ இல்லாத போதிலும்,
என்னை முதல்முதலாகப் புலன் மாற்றிப் போட்ட ஓவியர் இரவி வர்மா!1) Is this influenced by both the Moghul and company painting style?
2) why Dasarathan looks like Tippu Sultan?
3) is Ram looking a wee bit Mongoloid?
warm regards
era
———————————————————————————————————————
On Fri, Jan 22, 2010 at 12:55 PM, <Crazy M> wrote:
பிறன்மனை நோக்கா அரண்மனைக் காரன்
விரல்நுனியில் வைத்துள்ளான் வர்ணம் -திறன்மிகு
ஓவியன் வர்மன் திருவனந்த ஆழ்வானின்
ஆயிரக் கையன் அவன்.
Crazy M
———————————————————————————————————————-
On Fri, Jan 22, 2010 at 12:55 PM, <SuRa> wrote:
Dear Murukan,
That was one of RRV’s paintings we enjoyed & reproduced in the ’70s.
The painting reflecting the Mithyla of Threthayoga probably has the architecture of the Northern India influenced by
the art & aechitecture from other parts of the world.
( Kaikeyi of Kepayam is from the Cacasus Mountains region- a stubborn & murattu Tribal sect- She had supported Dasaratha during the Wars he faught),
The Old man in the painting is not Dasaratha bur Janaka- cosidered a raja rishi -hence the wellgrooomed Thadi Meesai. Probably Tippu has copied Janaka’s Style!)
Rama’s face does not look Mongoloid to me!
Thanks any way for the share!
Regards,
SURA
———————————————————————————————————————————————
On Fri, Jan 22, 2010 a PM, <Keshav> wrote:
Dear Sri Murugan
None of these. Ravi Varma was influenced by the European style which he watched stealthily from his European painter in the Travancore palace.
About the plus of this painting, see it in the original in the grand hall of the Mysore palace.
As Ravi pointed out, That is Janaka, which just means a father, so established by Valmiki that it only means only Sita’s father. Ravi Varma paints according the places he visited rather than accurate depiction of the palace. I presume, his stay in the palaces of Baroda and Mysore showed in his works and had a lot of influence on his architecture and costumes. You might be aware that Ravi varma usually painted the main picture, while Rama Varma, his brother, who was a great painter in his own right, painted the backgrounds, the architecture and nature. There is a painting of Rama Varma in the Mysore gallery, Harishchandra selling his wife in the marketplace. You will certainly mistake it for a Ravi Varma. Talk of sacrificing ones identity for the success of his brother… Just like Theo was for Van Gogh.
The accuracy is here:
The age of Rama when he broke the bow, and that of Sita when she married. she was just 8. You have to see the cute girl in the original painting.
She is the one who should be having the mongoloid features, as she hails from Mewar, now Nepal ( the route which Vishwamitra took from near Ayodhya ie, Siddhashrama, to Mithila, as described in Valmiki Ramayana.)
The turbans do not have any religious connotation. Actually, even Rama and Krishna are portrayed with such turbans in the Kangra style which dominated Indian art for most part of the 17-19 century.
Sorry for things which got added inadvertently, as Ravi Varma is always in my mind.
I would like to share what little I know with you all.
Thanks for the patience.
regards,
Keshav
———————————————————————————————————————-
On Sat, Jan 23, 2010 at 11:57 AM, eramurukan ramasami <eramurukan@gmail.com> wrote:
dear SuRa, Keshav
thanks for the interesting responses. Yes, it is Janaka and I thought of him while writing but somehow Dasaratha poked his non-afghaneese nose in 🙂
And, my one grudge against the great Raja (Revi Verma) is that given the pride of place he enjoyed in society as a scion of Kilimaoor palace, his non-dependence on painting for earning his daily bread, a string of rather abundant opportunities to get exposed to international (read European) art and to be trained by the british painter Jenson, he did not at any point of his life thought it worthwhile to delve into experimentation, rather than concentrating on the regular romantic style (was he influenced by Eugène Delacroix – with roots in the unique style of Rubens, by any chance?)
Was he not a contemporary of Eduart Manet? With his stunning visualization, his rather heavenly beautiful models and in-depth knowledge in Hindu mythology, couldn’t he have produced an immortal ‘Luncheon on the grass’ like work with some creativity at work (unfortunately, even Malayala literature of that period with its accent on heavy sanskritization was more content with Shringara slogams of Namboodhris!)?
The Raja could have lit a spark through his paintings and it would have created its ripple effects in both south indian art and literature… but he let go simply a great art movement that focussed on impressionism, in the process.
well, we can’t create alternate histories but it is a tragedy that with such a rich cultural heritage, we could not have a Mane(t) or Van Gough here – 19th century masters!
thats all by way of my two penny thoughts about the Kilimanoor kottarakkaran Revi verma thampran! (Waiting with batted breath how Lenin Rajendran is going to depict him on the screen in his oncoming film ‘Makara manju’ – the cinematographer Rajiv Menon is playing Revi’s Verma’s character, I understand!).
before i sign off, let me congratulate Keshav for his brilliant Umayalpuram Sivaraman and Vikku Vinayagaram in yesterday’s The Hindu.
warm regards
era
——————————————————————————————————————————————————–
On Sat, Jan 23, 2010 at 5:00 PM, <keshav> wrote:
I know, Murugan, It is quite the same criticism which comes to any legend. None of the present day artists respect him, maybe a few do. like A Ramachandran etc., The biggest accusation is his oleographs for his calendars. But without the calendars, where would Ravi Varma be?
If Nehru had not done this, Gandhi had not done this, Rajaji had not done this, India would have been …flowing with milk and honey ? so many ifs and buts. Ravi Varma was a legend with all the purported drawbacks.
He was an original. His inspiration was the kathakali. He used to listen to the pravachans — from the land famous for Narayaneeyam and saptaham, He could not have drawn anything else. He did break new ground when he departed from the usual style followed in India. Breaking the stereotypes of the images of the Gods was in itself a brilliant step. It is for the later artists to have carried on the tradition.
But none had his fire for mythological representation. I have read that everyone could walk into his studio and many gave suggestions. I shudder to think what all brilliant ideas were struck down by the conservative onlookers… How many Murugans, Mohans and Ravis are there in the commonfolk to appreciate Ravi Varma?
We need more refined rasikas. Long journey ahead…..
All they can do when they see a Ravi Varma is slap their face and say, Ommachi kappathu.
Ravi Varma took off from the portraits he painted in the palaces. He was not influenced by Delacroix or Rubens. I don’t see the flesh of Rubens anywhere in Varma’s work.
Legends are born and they stay in the minds for their sheer innovation, and not for the faults and their compromises which are a necessary part of existence. Hussain is an example who is most misunderstood. I would call it ignorance.
sorry i’m going overboard, i rest my case.
Leave alone such legends, On looking back, couldnt we have led a better life ourselves? 🙂
Thanks for the appreciation. It was your inspiration that got me going.
with regards,
Keshav.
————————————————————————————————————————————————–
From: eramurukan ramasami
Date: Sat, Jan 23, 2010 at 5:26 PM
Subject: Re: Ram with Shiva Dhanusu – Ravi Verma painting
That was brilliant, Keshav, especially
——————————————————————-
We need more refined rasikas. Long journey ahead…..
All they can do when they see a Ravi Varma is slap their face and say, Ommachi kappathu.
—————————————————————————————————————————
You have summarized it beautifully.
While we had had a Bhakthi movement, a freedom movement, a self respect movement, a Tamil isai movement, a prose renaissance (leading to Tharkkala thamizh) etc why is that when it comes to art alone, we can not site an instance of such enthusiastic participation? And 19th century being the hot bed of such tremendous growth and awareness in art in the west, someone like Revi Verma belonging to that era who had the capability and capacity could have ushered in the same kind of a art movement with zeal here too.
We required one Vallathol Narayana Menon (the Malayala Mahakavi) to revive Kathakali through founding Kalamandalam. Leave alone impressionism, did Revi Verma look at his fellow malayalees for a fleeting second and had at least a brief stint with realism? Low caste women could not cover their bosom and the royalty masquarading as ‘Padmanabha dasas’ were freely exploiting the down trodden. And our Revi Verman thampran was painting blissfully unaware of all these from raja kottaram with towers of timber and teak if not ivory.
warm regards
era.இவர் மாளிகையில் வாழ்ந்த மன்னர் குலத்தவரா அல்லது மண்குடிசையில் வாழ்ந்த சாமானியரா
என்பதெல்லாம் அறியாது, அவ்ர்தம் ஓவியங்களின் முழுமையில் உள்ளம் பறிகொடுத்து, அவரை
உபாசிக்கும் ரசிகனாக மட்டுமே என்னால் இருக்க முடிகிறது.
இது அறியாமை எனில், அப்படியே ஆகுக!
துரியோதனன் சபையில் தூதுரைக்க வந்த கண்ணனின் முக பாவமும், அந்த உத்தரீயமும் எந்த ஐரோப்பிய பிதாமஹனால் கொண்டுவர ஏலும்?
கங்கைப்பெருக்கின் பெருவீழ்ச்சியைத் தாங்கும் சிவனது ஏகாக்ரமான concentrated look உம், காலளை விரித்து ஊன்றி, பின்னே
நீட்டிய கரங்களிரண்டில் சூலாயுததைப் பற்றி நிற்கும் நிலைப்பாடும், எந்த ஐரோபியஓவியனோ, அவர்தம் ப்ரபிதாமஹனோ வரைந்திருக்க
முடியுமோ?
மார்க்கண்டேயனுக்காக, எமனை எற்றும் சிவனது சினத்தை எந்த இஸத்தில் வெளிப்படுத்த இயலும்?
ஒரு கலைஞன் எடுத்துக் கொள்ளும் களத்திற்கேற்பவே அவனது எண்ணங்கள் வெளிப்படும்.- அது வண்ணங்களோ, வார்த்தைகளோ!
கம்பன் இராமயணத்தை ஏன் எழுதினான், ஏன் பாட்டாளி மக்களைப் பற்றிப் பாடவில்லை?
ஆழ்வார்களும், நாயன்மார்களும் ஏன் ஆண்டவனை மரபும் இசையும் சார்ந்த விருத்தங்களில் மட்டும் பாடினார்கள், ஏன் அவர்கள் ஹைக்கூ வடிவத்தை முயற்சிக்கவில்லை?
ஏன் கச்சேரிகளில் கல்யாணியும் , காம்போதியும், த்யாகைய்யரும், தீக்ஷிதரும்?- அகாடமியில் நாக்கமூக்க பாடலாமே!
ஐயா, இரவிவர்மா என்கிற ஒப்பற்ற கலைஞனிடம் என்னால், colours, anatomy, expressions, scenic description, landscape என எல்லாவற்றையும்
பார்த்து ரசிக்க முடிகிறது. அவர் காவியங்களுக்கும், புராண, இதிகாசங்களுக்கும், தெய்வ வடிவங்களுக்கும் புதுப் பொலிவு கொடுத்த மாமேதை.
போற்றுவார் போற்றவும், தூற்றுவார் தூற்றவும், நான் என் ஓவிய நாயகனை வழிபடுதல் அன்றி வேறறியாத பாமரனாகவே இருக்க விரும்புகிறேன்!
இரவிவர்மனின் பெருமைக்கு மஹாகவி பாரதியின் இரங்கற்பாவே சிறந்த Tribute!
சு.ரவி
——————————————————————————-
From: eramurukan ramasami
Date: 2010/1/23
Subject: Re: Ram with Shiva Dhanusu – Ravi Verma painting
அன்புள்ள ரவி
எண்ணப் பகிர்வுக்கு நன்றி.
நீங்கள் மரபு சார்ந்த நல்ல ஓவியர், கவிஞர். நான் மரபை மதிக்கும் எழுத்தாளன். மீறுவது என் உரிமை என்றால் மீற வேண்டியதில்லை என்று கூறுவது உங்கள் உரிமை. முரண்பாடுகள் தான் வாழ்க்கையை அர்த்தமுள்ளவையாக்குகின்றன. எல்லோரும் எல்லாவற்றிலும் ஒத்துப் போனால், எறும்புப் புற்று போல் regimentalize ஆகி விடுமே வாழ்வும்!
இலக்கியம் எழுதப்பட்ட வரிகளுக்கு ஊடாக, எழுதாமல் விடப்பட்ட வார்த்தைகள் மூலமாக புதிய தளங்களை அடைய முடியும் என்று நிரூபித்திருக்கிறது. புதுமைப் பித்தன் கதையின் கட்டிப் போடும் கடைசி வரி – ‘இதுதான் ஐயா பொன்னகரம்’ போல, இருண்ட மாதாகோவிலில் Confession box-ல் உட்கார்ந்திருக்கும் பாதிரியாரின் தனிமையில் முடியும் James Joyce-ன் Dubliners போல.
ஓவியம் ஏன் அதைச் சாதிக்க முடியாது? எழுத்துக்கு முன் பிறந்தது வ்ரைகலை அன்றோ.
நமக்கு இலக்கியத் தொடர்ச்சி இருப்பது போல் ஓவிய மரபுத் தொடர்ச்சி இல்லை என்பதை வருத்தத்துடன் நோக்குகிறேன். இருந்தால், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ரவிவர்மா துஷ்யந்தனை வரைந்து கொண்டிருக்க மாட்டார். இம்ப்ரஷனிசமோ, எக்ஸ்பிரஷனிசமோ, கியூபிசமோ வேண்டாம். குறைந்த பட்சம் ஒரு தொடர் நிகழ்வாக, ஓவியத்தின் முகம் மாறி வந்திருந்தால், அது சமூகத்துக்கு இன்னும் நெருங்கி வந்திருக்கும் இங்கும். எடின்பரோவிலோ லண்டனிலோ ஓவியக் கண்காட்சியைப் பார்க்க வரும் அலைஅலையான ரசிகர்களைப் பார்த்து மலைத்திருக்கிறேன். ஓவியத்தோடும் இலக்கியத்தோடும் ரசனை அடிப்படையில் சம்பந்தப்படாத பெரிய கூட்டம் அங்கேயும் உண்டு. மொத்தத்தில் பத்து விழுக்காடு தான் ஓவியத்தை ரசிக்கும் பிரிட்டிஷ் காரர்கள் என்றாலும், இந்திய அளவில் அது ஒரு கோடியாவது இருக்க வேண்டாமா? 🙂
மதம், புராணம் சார்ந்த களம் நம் ஓவியத்தையும், சிற்பத்தையும், நாட்டியத்தையும், (தென்னிந்திய) இசையையும் வெகுவாக பாதித்தது அதன் மூலம் இந்த நுண்கலை- நிகழ்கலை வடிவங்கள் அழியாமல் இருக்க வழி செய்தது. அதோடு அழிவைத் தடுக்க வேண்டிய கரிசனம் கொண்டோ என்னமோ, வளர்ச்சிக்கும் அதுவே தடைக்கல்லாகியது.
புதிய சோதனைகளைத் துணிந்து செய்யாத எந்தக் கலைவடிவமும் தேங்கித்தானே போகும்!
நிறையப் பேச வேண்டி இருக்கிறது. வாங்க சார், உட்கார்ந்து பேசலாம்.
> கம்பன் இராமயணத்தை ஏன் எழுதினான், ஏன் பாட்டாளி மக்களைப் பற்றிப் பாடவில்லை?
பாடினானே, ரவி. ‘வேறுள குழுவை எல்லாம் மானுடம் வென்றதம்மா’.
அன்புடன்
இரா.மு